Stowarzyszenie „Z energią o prawie”

Białe certyfikaty

Czym są białe certyfikaty?

Sposób uzyskiwania certyfikatów efektywności energetycznej zwanych białymi certyfikatami, uregulowany został w Ustawie z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2166 z późn. zm.). Mechanizm ten pozwala na otrzymanie dodatkowych środków pieniężnych za wykonanie modernizacji służących poprawie efektywności energetycznej skutkujących oszczędnością energii. To element wspierania przez Państwo efektywności energetycznej.

System białych certyfikatów jest w Polsce podstawowym środkiem wspierającym efektywność energetyczną. Kierowane są one głównie do podmiotów o wysokim profilu zużycia energii, a mają zmobilizować je do podjęcia działań mających na celu zmniejszenie zużycia energii lub zwiększenie jej sprawności. 

Przyznanie białych certyfikatów

Certyfikaty przyznawane są przez Prezesa URE  na podstawie wniosków składanych w Urzędzie Regulacji Energetyki. Każdy wniosek podlega indywidualnej weryfikacji i musi zawierać audyt efektywności energetycznej określający efekt energetyczny realizowanego przedsięwzięcia. 

Efektywność energetyczna

Definicja legalna efektywności energetycznej znajdującej się w Ustawie o efektywności energetycznej stanowi, że jest to  “stosunek uzyskanej wielkości efektu użytkowego danego obiektu, urządzenia technicznego lub instalacji, w typowych warunkach ich użytkowania lub eksploatacji, do ilości zużycia energii przez ten obiekt, urządzenie techniczne lub instalację, albo w wyniku wykonanej usługi niezbędnej do uzyskania tego efektu”. 

Obrót białymi certyfikatami

Z tytułu białych certyfikatów “wynikają prawa majątkowe, które stanowią wartość pieniężną i są sprzedawane na Towarowej Giełdzie Energii, gdzie kupują je podmioty, które nie podnoszą efektywności energetycznej, mimo że są do tego zobowiązane”. 

Alternatywnym sposobem realizacji ustawowego obowiązku jest uiszczenie przez podmiot zobowiązany opłaty zastępczej. Opłata zastępcza za białe certyfikaty powinna zostać uiszczona każdorazowo do 30 czerwca roku następującego po roku, za który obowiązek realizowany jest poprzez jej uiszczenie. 

 

Źródła: 1, 2, 3