Nowelizacja „ustawy odległościowej”

Ambiens, firma doradcza w zakresie OZE, dokonała analizy wpływu zmiany odległości o 200 m, opierając się na danych z systemu informacji geograficznej. Zgodnie z przeprowadzonym badaniem, „Obydwie wartości są znacząco mniejsze niż obecnie funkcjonująca minimalna odległość będąca równowartością dziesięciokrotności wysokości turbiny wiatrowej. Natomiast okazuje się, że różnica pomiędzy 500m a 700m to nie jedynie 200m, to diametralna zmiana dostępnego obszaru w skali kraju (…) Uwzględniając wszystkie założenia Ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, nazywanej „Ustawą odległościową” oraz wariantowe odległości od najbliższej zabudowy mówimy o teoretycznym potencjale 32.500km2 (500m) lub 18.000km2 (700m) w skali kraju. Wzrost wymaganego dystansu o 200m powoduje redukcję dopuszczonego obszaru o 44% w całej Polsce”[7]. Dane te wyraźnie wskazują na przepaść między pierwotną odległością a dystansem wprowadzonym poprawką, zakładając przy tym, że wszystkie obszary technicznie umożliwiające lokalizację turbin wiatrowych podlegają miejscowemu planu zagospodarowania przestrzennego, który to przewiduje budowę elektrowni wiatrowych – w praktyce zatem ta różnica jest jeszcze bardziej drastyczna.

Tak więc zmiana odległości o 200 m jest skrajnie niekorzystna, w dodatku na wielu płaszczyznach. Nowelizacja uderza w branże OZE, w znacznym stopniu ograniczając rozwój inwestycji w farmy wiatrowe. Odstrasza zagraniczne przedsiębiorstwa energetyczne, które niechętnie będą wybierały kraj z tak dalece utrudnionym procesem inwestycyjno-budowlanym. Atrakcyjniejsze staną się inne kierunki Europy, tj. kraje półwyspu bałkańskiego czy Rumunia. Byłaby to duża strata dla polskiej gospodarki. Ponadto niewystarczająca zmiana ustawy odległościowej udaremnia wiele zaawansowanych czy gotowych już projektów, które przewidywały odległość mniejszą niż 700 m, co było możliwe przed 2016 rokiem. Oprócz oczywistych dolegliwości finansowych dla inwestorów, związanych z zaangażowaniem swoich środków w proces inwestycyjny, opisywana zmiana ma negatywne skutki dla społeczeństwa jako ogółu. Zablokowanie projektów OZE diametralnie spowolni dążenie Polski do niezależności energetycznej. Uzależnienie od importu energii elektrycznej wpływa na jej ceny, przez co Polacy nie mogą liczyć na tanią, zieloną energię, którą zapewniają krajowe instalacje OZE. Ponadto przedmiotowa poprawka skutkuje opóźnieniem transformacji energetycznej, co z kolei negatywnie wpływa na redukcję emisji dwutlenku węgla, w konsekwencji wciąż przyczyniając się do destrukcyjnego dla ekosystemu zjawiska, jakim jest globalne ocieplenie. To tylko najważniejsze z fatalnych skutków wprowadzonej poprawki. Najbliższa przyszłość instalacji wiatrowych w Polsce będzie zależała od przywrócenia bezwzględnej odległości minimalnej w postaci 500 m przez Senat, a następnie od nieodrzucenia tej poprawki przez Sejm.